تبریز من! نمادت را کجای تاریخ جا گذاشته ای؟

داراخبر: این روزها که به میمنت نوروز در شهرمان تک و توک مسافری می بینم، سؤالی ذهنم را درگیر کرده است که هر چه می اندیشم راه به جایی نمی برم. اینکه اگر روزی مسافری از من پرسید نماد شهرت چیست، چه جوابی دارم. البته من تا به امروز گمان می کردم مقبره الشعرا نماد تبریز است اما در حال حاضر شک دارم. شک دارم چون مقبره الشعرا و ارک تبریز و مسجد کبود جزء تاریخ تبریزند اما هیچ کدام نتوانسته آنچنان که باید و شاید معرف فرهنگ غنی شهرم باشد.

در حقیقت تبریز هیچ نمادی ندارد. بله درست است که تبریز شهری با قدمت از نظر تاریخی و فرهنگی است و دارای اماکن تاریخی با ارزشی، اما هیچ کدام از این ها نماد نیستند. در حقیقت نماد یک شهر، چیزی است که در تمام نقاط شهر قابل رؤیت باشد.

نمادها از جمله عناصر مهم هویت بخشی شهرها هستند که به صورت شناسنامه ای گویا از گذشته و حال شهر، نقش قابل توجهی در معرفی آن به مخاطب دارند. در واقع نمادها و المان های شهری از جمله بناهای مهم در طراحی معماری و طراحی شهری می باشند که گاه حتی از خود شهر ها نیز با اهمیت تر می شوند، چرا که بیانگر هویت، شخصیت و عصاره شهر هستند.

تبریز به دلیل دارا بودن فرهنگ و تاریخ غنی و پر افتخار، پتانسیل های لازم برای تعریف چندین نماد شهری را داراست، نمادهایی که ریشه در تاریخ و فرهنگ بومی و اسلامی تبریز دارند و می توانند هویتی مستقل و مجزا از سایر شهرها به تبریز می دهند. حال این نماد می تواند یک شخصیت برجسته تاریخی، یک واقعه عظیم تاریخی، یک مکان با ارزش تاریخی و حتی اسطوره ای تاریخی باشد!

دقیقا نمی دانم مشکل کجاست اما باید اعتراف کنم انتخاب یک نماد برای تبریز اسطوره پرور و اسطوره ساز با ابنیه های باستانی اش، با تاریخ سازی هایش کار بسیار دشواریست.

سالار ملی، سردار ، ثقه الاسلام، زینب پاشا، پروین اعتصامی، پروفسور هشترودی، استاد شهریار و…

ارک علیشاه، قلعه بابک، قلعه ضحاک، مسجد کبود، مقبره الشعرا، ربع رشیدیه و…

گویی ما همه چیز داریم و هیچ نداریم!

وحید فتاحی