داراخبر-هر از چند گاهی واژه ای و یا مفهومی در کشور باب می شود و اینقدر دانسته و ندانسته، صحیح و غلط مورد استفاده قرار می گیرد که معنی، رسالت و هدفش گاها عوض شده و به بیراه می رود! این قضیه گریبان واژه “کارآفرینی” را هم گرفته. جایی نیست که از آن صحبت نشود، برنامه ای نیست که در مورد این واژه ها بحث به میان نیاید و حتی دانشگاه ها مرحمت نموده و کارآفرینی را جزو واحدهای اختیاری تعریف کرده اند.
دور و برمان پر شده از افرادی که ید طولایی در عناوین کارآفرینانه دارد: کارآفرین برتر، مشاور امور کارآفرینی، کارآفرین نمونه، کارآفرین جوان و… بماند سازمان های غیرانتفاعی (NGO) که بصورت خودجوش برای این امر بوجود می آیند.
تمامی این موارد قابل ستایش و تحسین است و اصولا برای جا افتادن یک مفهوم و بکارگیری آن یک موج در جامعه ایجاد کرد و همه افکار عمومی را حساس کرد. کارآفرینی و فرهنگ آن که جایگاه خاص خود را دارد و از نیازهای اساسی فعلی جامعه ماست. اما سخن من از بکارگیری افراد غیرمتخصص است. بعنوان مثال، همین دانشگاه ها جایی که نسل متخصص جامعه ما را می سازند، افرادی بعنوان مدرس کارآفرینی معرفی می شوند که برای پر کردن ساعات موظفی به آن احتیاج دارند.
افرادی را دیده ام که تفاوت “کارآفرین” و “کارآفرینی” را به درستی نمی دانند اما با حالتی حق به جانب خود را کارآفرین، مدرس، مشاور و… این حوزه بخت برگشته می دانند. یادمان باشد اگر می خواهیم کشور را در مسیر کارآفرینی و کسب و کار پیش ببریم، “کار را به دست اهلش بسپاریم” در غیراینصورت مرتکب خیانت شده ایم؛ خیانت به علم، به آدم هایی که باورمان کرده اند و به تمام تلاش ها و پیشرفت ها. عصر حاضر، عصر تخصص هاست لطفا ناآگاهانه ورود نکنیم.
ندا بهمنی
کارشناس ارشد کارآفرینی و مدرس دانشگاه
