زمان، حلقه ی مفقوده در مدیریت شهری

داراخبر:داشتن شهر آرمانی، رؤیای هر شهروندی است، رؤیایی که کلانشهرهای ایران سال ها است که در چند قدمی آن به سر می برند اما هیچ گاه نمی توانند به آن برسند. چرایی آن هم کاملا مشخص است، عدم مدیریت واحد شهری و مدیریت زمان.

یکی از ملاک های اصلی تبدیل شهری به آرمانشهر رضایت مردم از اقدامات و فعالیت های مسئولین شهری است. در صورتی که شهروندان یک شهر احساس خوبی نسبت به آغاز طرح ها و انجام پروژه های عملیاتی از سوی مدیران شهری و به خصوص شهرداری ها داشته باشند، به جرأت می توان گفت، آن شهر یک شهر آرمانی برای سکونت است.

اما آنچه در عمل در بسیاری از کشورهای جهان و بالاخص ایران دیده می شود، سوء مدیریت در اداره شهر است. روندی که آنقدر عادی شده که حتی طرح ها و ایده های نو را نیز در دید مردم از ارزش انداخته است.

تاخیر، کندی و عدم پیشرفت در پروژه های عمرانی شهری که حاکی از وجود موانع و مشکلات ریشه ای در اجرای طرح های ارزشمند شهری می باشد که نه تنها بازسازی و توسعه ی فضای شهری را بطور جدی در معرض تهدید قرار داده است بلکه ذهنیتی منفی نسبت به تمام برنامه های عمرانی ایجاد کرده است. از منظر مردم “زمان” تنها اصلی است که مدیران شهری آن را همیشه نادیده گرفته اند.

اکثر پروژه‌های عمرانی شهر با وجود برنامه‌ریزی‌های مدیریت شهری برای اجرا و بهره‌برداری هیچ گاه مطابق برنامه ی زمانبندی به پایان نمی‌رسد. افزایش مدت زمان پیش‌بینی شده جهت اجرای طرح علاوه بر تحمیل هزینه های اضافب، سبب ایجاد مشکلات عدیده ای برای مردم می شود و در نتیجه در بلند مدت شهروندان را نسبت به اقدامات مسئولین شهری بدبین می کند.

 وحید فتاحی