هرم وارونه صنعت پوشاک تبریز

داراخبر: هرم، شکلی سه‌بعدی است که از اتصال نقطه‌ای در فضا به به تمام نقاط شکلی بسته در صفحه به وجود می‌آید. به آن نقطه، رأس هرم و به آن شکل مسطح، قاعده هرم گفته می‌شود. این یک تعریف کلی از هرم است و در واقع یک حالت پذیرفته شده در جهان به شمار می رود، اما در ایران و به طور اخص تبریز قابلیتی وجود دارد، که بر اساس آن می توان جای قاعده و رأس هرم را تغییر داد، بدون اینکه آبی از آب تکان بخورد.

به عبارت دیگر در این شهر در رأس هرم، قاعده است و قاعده هرم، در رأس آن قرار دارد.. این وارونگی هرم در بسیاری از بخش ها و امور زندگی ما محسوس است و یکی از این بخش ها صنعت پوشاک ما است. بحث را زیاد به حاشیه نمی کشانم. بیایید کمی عینی تر به قضیه هرم نگاه کنیم. بر اساس شکل جهانی هرم، صنعت پوشاک شامل ۳ بخش می باشد. طراحی در رأس هرم و و فرایند تولید- توزیع و تبلیغات قاعده های آن را تشکیل می دهند.

اما در ایران و به خصوص تبریز هرم مربوطه، حالت وارونه به خود می گیرد. یعنی در رأس هرم تولید، در یک طرف قاعده، توزیع و در طرف دیگر آن تبلیغات قرار دارد.

به حق باید گفت هرم وطنی خودمان هم بد نیست. در واقع در صنعت پوشاک جهان، طراحی حرف اول را می زند، بعد کیفیت تولید و شبکه گسترده توزیع مطرح می شوند و در نهایت تبلیغات گسترده است که قدرت رقابت محصول تولید شده در بازار را دو چندان می کند. و اما در اینجا نخستین قدم اقدام به تولید پوشاک است، بدون نیاز به وجود طرح های متعدد و به روز، گام دوم توزیع پراکنده و گام سوم تبلیغات است.

نکته جالب توجه در این هرم این است که علیرغم اینکه همه چیز سر جای خودش است اما هیچ چیز سر جای خودش قرار ندارد. در حقیقت، در اینجا تولید در حالی صورت می گیرد که نه نیاز سنجی به عمل آمده است، نه سلایق گروه های مختلف سنی در نظر گرفته شده اند و نه از طرح های جدید و متنوع استفاده شده است. پس ما در اینجا با میزان فراوانی از تولیدات غیر هدفمند مواجه خواهیم شد.

سپس آنچه مطرح می شود، فن بازاریابی و عرضه محصولات است که به طور قطع بدون کارشناسی بوده و تولیدات، به صورت پراکنده در فروشگاه های کوچک پخش می شوند. این دومین گام اشتباه در صنعت پوشاک استان است.

در نهایت آخرین قسمت هرم به تبلیغات ختم می شود. تبلیغی که از یک طرف غیر اصولی و سنتی انجام می شود، چرا که تولیدی ها نیازی به تبلیغات گسترده برای فروش محصولشان احساس نمی کنند و از طرف دیگر همان تبلیغ ناصحیح نیز به نام برندهای خارجی صورت می گیرد.

با توجه به مسائل ذکر شده می توان چنین نتیجه گرفت که هرم وارونه صنعت پوشاک آذربایجان شرقی با دو حالت مواجه خواهد بود؛ اقبال عمومی و عدم اقبال عمومی.

اما خروجی هر دوی این حالت ها یک چیز است. شکست صنعت پوشاک آذربایجان. چرا که در صورت عدم فروش در اذهان چنین مطرح خواهد شد که کیفیت پایین جنس ایرانی دلیل عدم رغبت مردم برای خرید است و در صورت پر فروش بودن، دیگر نامی از تولیدکنندگان استانی به زبان نمی آید و این موفقیت به نام برندهای دیگر ثبت خواهد شد.

و ساختار بیمارگونه هرم صنعت پوشاک در استان همچنان ادامه خواهد داشت، مگر اینکه تولید کنندگان ما قبل از هر اقدامی، برنامه ریزی داشته باشند، از خلاقیت های طراحان لباس بهره ببرند و جزیره ای عمل نکنند! توزیع کنندگان، بتوانند نبض بازار را به دست بگیرند!  و فروشندگان برای کسب سود بیشتر، عنوان با چسباندن عنوان برندهای گوناگون، به تولید کنندگان بومی خیانت نکنند.

فهیمه لطف الهی